Een droom voor iemand, realiteit voor anderen
Hoe is het om te emigreren? En hoe is het om te vegeteren? Of om een volwaardig leven te leiden in een land dat niet het jouwe is?
Als je op zoek bent naar verhalen over vrouwen die wijn drinken en de sprong hebben gewaagd om in het buitenland te gaan wonen, dan is dit er een van.
Wat is het verhaal?
Bifurcatie punt
Na twintig jaar bij een van de meest prestigieuze financiële instellingen in Bulgarije – op een gebied dat me aanvankelijk niet interesseerde, maar waar ik veel moeite in heb gestoken – ontmoette ik speciale mensen die mijn nieuwsgierigheid wekten. Ik heb veel bereikt. Maar uiteindelijk voelde ik me teleurgesteld en verloren.
Toen ik hier aankwam, had ik geen duidelijk idee van wat er ging gebeuren. Ik solliciteerde naar verschillende overheidsfuncties op gebieden waar ik expertise had – en kreeg er geen.
Ironisch genoeg zetten die afwijzingen me op het meest ongewone pad van mijn leven.
Als je eenmaal bereid bent te accepteren dat dingen niet gaan zoals verwacht, ben je vrij om alles te doen.
Dat was de eerste keer dat ik me echt afvroeg: wat wil ik nastreven?
Het was minder een sprong en meer een geleidelijke drift – in mijn dromen.
Een geleidelijk wegzinken in mijn dromen
Ook al hebben mijn ervaringen uit het verleden me moed gegeven – en ik heb uiteindelijk vertrouwen in mijn keuze – het is nog steeds eng om in je eentje op pad te gaan. Er is niemand om je te vertellen of je het goed doet.
Maar het starten van een volledig Bulgaars wijnimportbedrijf is mijn geesteskind. Ik geloof met heel mijn hart in de missie. Als ik deze wijnen niet kan verkopen, zei ik tegen mezelf, dan is het mijn schuld – want ze zijn geweldig.
En hoe voelt het om de eerste paar kisten te verkopen? Ik kan het niet eens onder woorden brengen.
Er zijn mensen die het leuk vinden wat ik doe en erin geloven. Het was ongelooflijk.
